ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Άγιος Γεώργιος, Μεθυστής και Γαλατάς (& ο άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης): 3 Νοεμβρίου


Για την εορτή του αγ. Γεωργίου στις 3 του Νοέμβρη, ένα κλικ αγάπης εδώ!

*****

Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης, ο άφθορος νεομάρτυρας και θαυματουργός ιερέας (από εδώ)

Ο Άγιος Γεώργιος ήταν Ιερέας και καταγόταν από τη Νεάπολη της Μικράς Ασίας, που τούρκικα λέγεται «Νέβ Σεχήρ». Διέπρεπε σαν εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Νεάπολη «εν αληθεία και οσιότητι και δικαιοσύνη, πορευόμενος εν πάσαις ταις εντολαίς και δικαιώμασι του Κυρίου άμεμπτος».

Κατά το 1797 μ.Χ. προσκλήθηκε από τους χριστιανούς του χωρίου Μαλακωτή να Ιερουργήσει, αναπληρώνοντας τον εφημέριο τους, που τον καταδίωκαν οι Τούρκοι. Ο Ιερέας Γεώργιος ευχαρίστως δέχτηκε και αναχώρησε για το χωριό. Ξαφνικά όμως, κοντά στη θέση «Κόμπια-Ντερέ», συνελήφθη από εξαγριωμένους βοσκούς Τούρκους, οι όποιοι τον λήστεψαν, τον βασάνισαν και τελικά τον αποκεφάλισαν.

Το Λείψανο του Νεομάρτυρα Γεωργίου ανακομίσθηκε «σώον και ακέραιον και άφθαρτον και πλήρες ουρανίου ευωδίας και χάριτος», μετά από εμφάνισή του «εν οράματι εις τινα γυναίκα χήραν, ευλαβή και φοβουμένην τον Θεόν». Αρχικά φυλάχθηκε στην κατοικία του συνεφημερίου του, Νεοφύτου, και μετά τον θάνατό του στον ενοριακό ναό της Νεαπόλεως. Εκεί το προσκύνησαν και «οι αείμνηστοι Μητροπολίται Καισαρείας Παΐσιος, Κλεόβουλος και Ιωάννης, οίτινες τακτικώς ήρχοντο εις Νεάπολιν και εθαύμαζον και ωμολόγουν την χάριν την οποίαν έλαβεν παρά Θεού, αναδειχθείς θαυματουργός». 

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 μ.Χ., το Ιερό Λείψανο μεταφέρθηκε στην Ελλάδα (με την ευκαιρία της ανταλλαγής των πληθυσμών, το 1924 μ.Χ.), από τον τότε εφημέριο Νεαπόλεως Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο και κατατέθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Ευσταθίου Περισσού Αττικής, όπου και σήμερα φυλάσσεται, σε αρίστη κατάσταση.

Θαύμα ενός άλλου αγίου ιερέα Γεωργίου Νεαπολίτη στο Μέγα Βεζίρη του οθωμανικού κράτους

Ο άγιος Γεώργιος, ο ιερέας της Νεάπολης (Νέφσεχιρ) Καππαδοκίας, γεννήθηκε το 1760 και κοιμήθηκε εξόριστος στη Λευκωσία της Κύπρου, μετά από σειρά συκοφαντιών, στις 12 Σεπτεμβρίου 1816. Το τίμιο λείψανό του ζητήθηκε από τους Νεαπολίτες, αλλά οι Κύπριοι δεν το έδωσαν. Ο άγιος –μη αναγνωρισμένος ακόμη επίσημα– υπήρξε πνευματικός της οσίας Φωτεινής της Νεαπολίτισσας και κατέγραψε στα καραμανλίδικα (τουρκική γλώσσα με ελληνική γραφή) τις συγκλονιστικές εμπειρίες της. Επίσης μετέφρασε στα τούρκικα και εξέδωσε στα καραμανλίδικα βίους αγίων ανδρών και γυναικών, με τον τίτλο Αλτούνολουκ (Χρυσαύλακας). (Ας σημειωθεί εδώ ότι οι χριστιανοί της περιοχής του ήταν τουρκόφωνοι, κατόπιν πιέσεων του τουρκικού καθεστώτος).
 
Στο βίο του, που προτάσσεται της έκδοσης των χειρογράφων του για την αγία Φωτεινή (πρώτη έκδοση 1925, παρούσα έκδοση στο Η νέα οσία Φωτεινή η Νεαπολίτις, έκδ. Ιεράς Μονής Αγ. Προκοπίου Τρικάλων 2002, σελ. 29-32), διαβάζουμε το ακόλουθο, που το μεταφέρω εν περιλήψει:
Λόγω της έλλειψης νερού στην άνω χριστιανική συνοικία και των ποικίλων δυσκολιών της μεταφοράς του από την κάτω και μακρινή τουρκική συνοικία, ο άγιος θέλησε να μεταφέρει νερό από πηγή που απείχε δύο ώρες από την πόλη. Το έργο αυτό όμως, εκτός από τις υπέρογκες δαπάνες που απαιτούσε, χρειαζόταν και έκδοση σουλτανικού διατάγματος. Έτσι ο ευλαβής ιερέας πήγε στην Κωνσταντινούπολη.
 
Τις ημέρες εκείνες είχε ασθενήσει βαριά ο γιος του Μεγάλου Βεζίρη και οι γιατροί δεν του είχαν δώσει ελπίδες επιβίωσης. Τότε ο άγιος παρουσιάστηκε το πρωθυπουργικό μέγαρο και ζήτησε να προσευχηθεί υπέρ της υγείας του ασθενούς. Ο Μέγας Βεζίρης απάντησε καταφατικά και ο ιερέας ήρθε στο σπίτι του και προσευχήθηκε θέτοντας το χέρι στο κεφάλι του ασθενούς. Και η υγεία του αποκαταστάθηκε.
Ο Μέγας Βεζίρης ευγνώμων διαβεβαίωσε τον ιερέα ότι θα του δώσει αμέσως οποιοδήποτε αντάλλαγμα και ο άγιος ζήτησε τη μεσολάβησή του για την έκδοση του σουλτανικού διατάγματος, με το οποίο θα μπορούσε να εκτελεστεί το έργο της μεταφοράς του νερού. Πήρε το διάταγμα και επέστρεψε στη Νεάπολη, όπου επιδόθηκε στην κατασκευή υδραγωγείου και κρηνών σε κάθε χριστιανική γειτονιά. Το έργο αυτό ολοκληρώθηκε στις 12 Ιουλίου 1812 και έλαβε την ονομασία «το νερό του παπά Γιώργη».

Δείτε επίσης: 
 
4 Νοεμβρίου:

Του αγίου αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη του Ελεήμονος

Η εικ. από εδώ, όπου άρθρο για τον άγιο. Ιστοσελίδα γι' αυτόν εδώ.

Άλλοι άγιοι στις 3 & 4 του Νοέμβρη


Εικ. από εδώ

2 σχόλια:

cummulus είπε...

Λειψανοθήκη τοῦ ἀγίου Γεωργίου τοῦ Νεαπολίτου (ἤ Νεβ-Σεχιρλῆ) ὑπάρχει καί στόν Ἀγιο Γεώργιο, Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης. Ἀπὀ τό ἴδιο χωριό, Νεβσεχίρ, κατάγεται καί ὁ ἅγιος Θεοχάρης,
Ἀπό τό Νέβσεχίρ, ἔλκει τήν καταγωγή της, ἡ συχωρεμένη ἐκ μητρός γιαγιά μου,

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Ευχαριστούμε, αδελφέ. Την ευχή των αγίων να έχετε, και όλος ο κόσμος.